Zygmunt Jacek Kasperkiewicz

1898 - 1972  (74 lat)

• Nazwisko	Zygmunt Jacek Kasperkiewicz
  Urodzenie	27 luty 1898	Młotkowo, gmina Zawidz
  Chrzest	Parafia Jeżewo (akt ur. 38/1898)
  Płeć	mężczyzna
  Zgon	28 lip. 1972	Warszawa
  wiek	74 lat
  Pogrzeb	Warszawa, Cmentarz Bródzieński - kw. 54B
  ID osoby	I6	Podczaski
  Ostatnia modyfikacja	23 kwie. 2018

  
  

  Ojciec	Rajmund Karol Kasperkiewicz,   ur. 28 gru. 1855, Grabowo-Padaki ,   zm. 24 maj 1932, Świerczyn gmina Drobin  (wiek 76 lat)
  Matka	Helena Zakrzewska,   ur. 18 gru. 1860, Kosmaczewo ,   zm. 24 sty. 1932, Świerczyn gmina Drobin  (wiek 71 lat)
  Ślub	11 list. 1886	Słupia gmina Zawidz
  ID rodziny	F6	Arkusz rodzinny  |  Wykres rodzinny

  
  

  Rodzina	Jadwiga Korsak - Zaleska,   ur. 3 paź. 1907, Brańczyce ,   zm. 16 kwie. 1951, Gdańsk  (wiek 43 lat)
  Ślub	31 gru. 1936	Nowogródek
  Dzieci	1. Żyjący 2. Żyjący
  Ostatnia modyfikacja	21 luty 2016
  ID rodziny	F7	Arkusz rodzinny  |  Wykres rodzinny

  
  

• Mapa wydarzeń	Ukryj mapę wydarzeń
  		Urodzenie - 27 luty 1898 - Młotkowo, gmina Zawidz Ślub - 31 gru. 1936 - Nowogródek Zgon - 28 lip. 1972 - Warszawa Pogrzeb - - Warszawa, Cmentarz Bródzieński - kw. 54B  = Łącze do Google Earth
  Legenda szpilek

  
  

• Zdjęcia		Zygmunt Jacek Kasperkiewicz
  		Dwór Świerczyn Dwór Świerczyn własność rodziny Kasperkiewiczów. Zdjęcie wykonano ok. 1920 r

  
  

• Notatki

  Absolwent Gimnazjum Męskiego Filologicznego Towarzystwa Szkoły Średniej w Płocku (rocz. 1918.) Podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim , które przerwała Wojna polsko-bolszewicka 1920r. Wstąpił do 4 pułku Ułanów Zaniemeńskich ( 3 szwadron - Płock), w którym brał udział w kampani wschodniej w wojnie z bolszewikami. Następnie przeniósł się do 4 Pułku Strzelców Konnych Ziemi Łęczyckiej (Płock) Po wojnie wyjeżdża do Saksonii na studia inżynierskie. Studiuje w "Technikum Mittweida", które przed dyplomem przerywa ze względów osobistych i wraca do Polski. Podejmuje pracę w Grudziądzu, w którym mieszka aż do 1939 r. W roku 1936 bierze ślub w Nowogródku z Jadwigą Korsak-Zalewską pochodzącą z Brańczyc. W latach trzydziestych, aż do wybuchu II wojny światowej, był wicestarostą grudziądzkim. Do jego obowiązków należało m.in. prowadzenie spraw pogranicza polsko-niemieckiego, w czym ułatwiała mu biegła znajomość języka niemieckiego. Po 1 września 1939r. poszukiwany przez Niemców wyjeżdża do przebywającej w Nowogródku żony. Po napadzie ZSRR na Polskę, obawiając się wywózki na Wschód, ucieka do Warszawy i zamieszkuje u przyjaciół. Ze względu na grożące niebezpieczeństwo ujęcia przez władze niemieckie, zmienił w dokumentach niektóre dane personalne. Na początku 1940 r. wyjeżdża z Warszawy do wsi Nadbiel w pow. Radzymińskim, gdzie w wydzierżawionym gospodarstwie wraz z rodziną mieszka w czasie całej okupacji niemieckiej. Po przejściu frontu wojennego, jeszcze przed zakończeniem wojny, udał się na północne Ziemie Odzyskane. Dociera w okolice Kwidzyna i Sztumu. 7 kwietnia 1945r. zamieszkuje w miejscowości Ryjewo (niem. Rehhof). Jest pierwszym polskim osiedleńcem w tej osadzie i gminie. Organizuje pierwsze władze polskie - zarząd gminy i sołectwo, zostaje mianowany wójtem. Współorganizuje Stronnictwo Ludowe na tym terenie i przez półtora roku jest jego prezesem. W 1946 w związku z objęciem stanowiska kierownika Państwowych Zakładów Ceramicznych w Ryjewie, rezygnuje ze stanowiska wójta,. Uruchamia w okolicy kilka nieczynnych poniemieckich cegielni m. in. Ryjewie, Sadlinkach, Biskupcu, Nowej Wsi. W 1949 zostaje Kierownikiem Robót w Państwowym Przedsiębiorstwie Budowlanym-Oddz. Elbląg i prowadzi m. in. prace budowlane w elbląskim ZAMECHU. Ponieważ w 1951 r. owdowiał, aby zapewnić należytą opiekę nad swymi dwiema małymi córkami, podejmuje pracę blisko domu. Zostaje przewodniczącym gminnej rady narodowej w Ryjewie a później aż do emerytury pracuje w miejscowym Zakładzie Budowlanym. W roku 1971 w związku z ciężką chorobą, przenosi się do córki do Warszawy. Zmarł 28 lipca 1972 r. w Warszawie. Całe życie używał drugiego imienia - Jacek.