Stanisława Zofia Łysakowska

1911 - 1972  (61 lat)

• Nazwisko	Stanisława Zofia Łysakowska
  Urodzenie	12 kwie. 1911	Warszawa, Pelcowizna
  Chrzest	Warszawa parafia Św. Michała Archanioła i Św. Floriana
  	nr. aktu ur. 1282/1911
  Płeć	kobieta
  Zgon	10 paź. 1972	Warszawa, ul. Gersona 23
  wiek	61 lat
  Pogrzeb	Warszawa, Cmentarz Bródzieński kw. 70A/rz1/
  ID osoby	I5	Podczaski
  Ostatnia modyfikacja	24 kwie. 2018

  
  

  ojciec	Stanisław Łysakowski,   ur. 11 gru. 1880, Żelechlinek ,   zm. 28 wrz. 1941, Warszawa, ul. Gersona 23  (wiek 60 lat)
  matka	Feliksa Sypuła,   ur. 13 list. 1882, Rawa Mazowiecka ,   zm. 14 luty 1965, Warszawa, ul. Gersona 23  (wiek 82 lat)
  ID rodziny	F5	Arkusz rodzinny  |  Wykres rodzinny

  
  

  Rodzina	Eugeniusz Ildefons Podczaski,   ur. 21 lip. 1900, Pruszków-Żbików ,   zm. 27 sty. 1985, Warszawa, ul. Gersona 23  (wiek 84 lat)
  Ślub	8 list. 1936	Warszawa (parafia Św. Jadwigi)
  Dzieci	1. Żyjący 2. Żyjący 3. Żyjący
  Ostatnia modyfikacja	21 luty 2016
  ID rodziny	F1	Arkusz rodzinny  |  Wykres rodzinny

  
  

• Mapa wydarzeń		Urodzenie - 12 kwie. 1911 - Warszawa, Pelcowizna Chrzest - - Warszawa parafia Św. Michała Archanioła i Św. Floriana Ślub - 8 list. 1936 - Warszawa (parafia Św. Jadwigi) Zgon - 10 paź. 1972 - Warszawa, ul. Gersona 23 Pogrzeb - - Warszawa, Cmentarz Bródzieński kw. 70A/rz1/  = Łącze do Google Earth
  Legenda szpilek

  
  

• Zdjęcia » Pokaz slajdów		Rodzeństwo Łysakowskich- foto ok. 1935 r.
  		Rodzina Łysakowskich 1936 r. Od lewej małżonkowie: Olimpia i Henryk Łysakowscy, Rozalia i Zenon Łysakowscy, Feliksa i Stanisław Łysakowscy, Helena i Tadeusz Kowalczykowie, Stanisława i Eugeniusz Podczascy.
  		Stanisława Łysakowska

  
  

  Nagrobki

  Eugeniusz i Stanisława Podczascy Grobowiec Eugeniusza i Stanisławy Podczaskich. Cmentarz Bródzieński; kw. 70A-I

  
  

• Notatki

  Absolwentka Szkoły Handlowej Kirsta w Warszawie. W latach trzydziestych XX w. kierownik dz. handlowego Fabryki Philips'a w Warszawie a także do wybuchu wojny 1939 r. kierownik dz. księgowości Warszawskiego Towarzystwa Akceptacyjnego SA w Warszawie. W czasie okupacji - członek AK, pseudonim: "Zofia Rawska". W latach 1943-1944 redagowała kronikę wydarzeń w podziemiu terenu warszawskiego i archiwizowała materiały dla Wydziału administracyjnego Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa (PKB) na m. st. Warszawa. *) Całe swe powojenne życie poświęciła dzieciom, pozostawiając zupełnie z boku swe aspiracje zawodowe. To ONA była głównym "ośrodkiem dowodzenia" rodziny, a także przewodnikiem intelektualnym i wychowawczym dzieci. Jednocześnie ciepła i życzliwa, tak że chciałoby się zaśpiewać za Młynarskim: "Nie ma jak u mamy". Jej pasją były: książki, teatr i przydomowy ogród. Do rytuału rodzinnego w latach czterdziestych-pięćdziesiątych należało wieczorne czytanie przez nią książek. A wokół Niej zasłuchana rodzinka. To dzięki niej małe dzieci poznały Mowgliego z "Księgi Dżungli" i Nila Holgersona z "Cudownej Podróży", były "W Pustyni i Puszczy", płynęły podwodną łodzią z "Kapitanem Nemo" i błądziły w dalekiej Patagonii z "Dziećmi Kapitana Granta". Poznały zaczarowany świat stron Sienkiewicza, Dumasa, Prusa, Dickensa, Gąsiorowskiego, Hugo, Orzeszkowej. A gdy dzieci dorosły, wieczorami po "załatwieniu" niezliczonej ilości spraw domowych, już sama.... siadała pod stojącą lampą i czytała do późnej nocy. A rano, skoro świt wstawała jak zwykle do domowych prac. Marzyła o niańczeniu wnucząt. Niestety....pierwsze urodziło się trzy lata po Jej śmierci. Kochana Mama... *) Materiały i dokumenty do opracowania otrzymywała od brata, Henryka Łysakowskiego, pełniącego funkcję Naczelnika w/w Wydziału i jemu przekazywała po przepisaniu na maszynie. Ze względu na bezpieczeństwo, materiały te były czasowo ukrywane w skrytce pod posadzką piwnicy w rodzinnym domu przy ul. Gersona 23. I tu można przypomnieć interesujący a jednocześnie nieprzyjemny incydent, który miał miejsce po wkroczeniu Rosjan na Pragę w 1944r. "Myszkując" w tym domu w poszukiwaniu "wojennych zdobyczy", rosyjscy żołnierze odkryli skrytkę wypełnioną kilkudziesięcioma zapisanymi kartkami papieru. Opróżnili ją przy pomocy karabinowych bagnetów, rozrzucając nieinteresujące ich dokumenty po całej piwnicy. Poszukiwanych "skarbów" nie znaleźli i opuścili dom, szczęśliwie dla właścicielki skrytki nie zajmując się więcej podeptanymi dokumentami. Niestety część "Archiwum PKB" znalazło UBP podczas przeszukiwań przy aresztowaniu Henryka Łysakowskiego w 1949 r. i było wykorzystywane przez organy ścigania w różnych procesach w okresie represji stalinowskich. Z dokumentów "preparowano" fotomontaże i montaże fotokopii, które miały stanowić dowód antylewicowej działalności Delegatury Rządu RP na Kraj (patrz: "Widziane z ławy obrończej" -Aniela Steinsbergowa Instytut Literacki Paryż 1977 str 60, 61 ).